آیت الله العظمی سیّد شهاب الدین مرعشی نجفی رضوان الله علیه در اواخر یکی از آثارشان ، یکی از وصایایشان به فرزندشان را این گونه بیان می کنند :
« و أوصیه بتلاوة القرآن الشریف و إهداء ثوابه إلى أرواح شیعة آل الرسول الذین لا وارث لهم أو لا متذکّر فی حقّهم ، فانّی قد جرّبت هذه الحسنة مراراً ، و وفّقنی ربّی الکریم بما وفّقنی بسببها.»
« و او را وصیّت می کنم به تلاوت قرآن شریف و هدیه کردن ثوابش به ارواح شیعیان آل رسول [ علیهم السلام ] که وارثی ندارند و یا [ وارثی دارند امّا ] کسی که به یاد آنها باشد ندارند ، چرا که من این حسنه را بارها تجربه کردم و آنچه پروردگارم مرا به آن موفّق کرد به سبب این حسنه بود . »
